SÖZ İLE KIRDIN BENİ
Soğuk poyraz gibi estin bağrıma
Yeşil yaprağımı soldurdun benim Bir helke su alıp döktün başıma Ağustos ayında dondurdun beni Şefkatle tutmuştum senin elini Yüzüme gülerek kırdın belimi Nefsine yenilip döktün zehirni Hasta yatağına Düşürdün beni Utanmadan sözle vurdun şamarı Tutuldu içimde gönlüm kapkatı Açamadım ağzımı kapandı kaldı Vurmadan yüz üstü devirdin beni Bıçak yarasıyla ölünmez derler Bir acı söz bile bunlardan beter Nerde kaldı emmi dayı diyenler Öldü diye morga sürdüler beni Boşa tüketmişim ben bu nefesi İyilerin dünyada hiç yokmuş yeri Anlamakta biraz geç kaldım belki Sitem edeip sorguladım kendimi İnkâr ederek karşı gelen utansın Beklet eser dosyalar bakiye kalsın Haklı haksız olanı rabbim ayırsın Mahkemeyi kübrâda bekliyor bizi Osman Eser/17/12/20012.cumartesi: |