BAHARI ÖZLEYEN RUHUM
BAHARI ÖZLEYEN RUHUM
Özlediğim baharı bir türlü bulamadım Isınmadı ruhum kayıp oldu yazım Kurşun yemiş gibi kalpten yara aldım Dünyanın çilesinden ağrıyor garip başım Düşündükçe üzüldüm ediyorum ahu zar Derdimi hep gizledim kendime ettim zarar Dilim sussa bile kalemim durmaz yazar Dünyanın çilesinden ağrıyor garip başım Sabırla bekliyorum gelir diye baharı Yolun yarısı bitti kayıp ettik zamanı Önce böyle değildi her şeyin tadı vardı Dünyanın çilesinden ağrıyor garip başım Gümüşü bekler iken kayıp ettik altını Katılaşan kalbin silemedim pasını Boşa giden yılların çekemedim yasını Dünyanın çilesinden ağrıyor garip başım Kim isterdi eser karanlıkta kalmayı Düşürdüler gölete bilemedim dalmayı Yorgun düştüm artık bıraktım aramayı Dünyanın çilesinden ağrıttım bu başımı Osman eser----/05/05/20012/cuma |
boş yere başımızı ağırtıyoruz
manidardı eseriniz
saygılarımkla