YAĞMURU İZLERKEN.
YAĞMURU İZLERKEN
yılın son zamanları ay aralık bu gün on altısı hava soğuk yağmur bizleri biz yağmuru özlemişiz kavuştuk haftalar sonra şimşekler çakıyor arada gök gürültüsünü de onu da özlemişiz caddeler hareketli sokaklarda sessizlik hakim merkezdeki tarihi okul haftanın son gününde ağırlıyor sevgiyle bağrına bastığı öğrencilerini yavrularını okul zili çaldı geleceğimiz yavrularımızda heyecan dorukta hepsinde bir koşuşturmaca kimi şemsiyeli kimi şemsiye korumasında birkaç şirin küçük beden aynı şemsiyenin altında paylaşma duygusuyla yağmur onlarla onlar yağmurla mutlu ıslansalar da üşüse de minik bedenleri yağmurla büyüyecek rahmetle gelişecek olan bir yaşam parçası olmak paylaşabilmek içtenlikle yaşam denilen kutsal süreci ben değil biz olarak Mehmet Gücüyener. |