VARDI...
VARDI...
bir zamanlar sevgi vardı... içtendi yürektendi saftı tüm berraklığıyla okunurdu o insanın yüzünden bir zamanlar saygı vardı... yapmacıktan arınmış beden diliyle de ifade edilen okunurdu o insanın halinden dürüstlük vardı bir zamanlar.. meziyet değildi o sahip olunması gerekendi insanı insan yapan hoşgörü vardı bir zamanlar... sabırla bütünleşir yücelirdi anlayışla beklenirdi akıp giden zamanda zamanın akışında değer kazanan bir zamanlar konuşan dinlenirdi... anlamaya çalışılırdı sözleri boş sözler yoktu o da dinlenirdi konuştuğunda bir zamanlar affetmek vardı... affedip doğru yol gösterilirdi affetmenin değerinin Yaradan’dan olduğu bilinirdi zaman aynı günler aylar mevsimler yıllar zamana uyamayanlar ise bizler... Mehmet Gücüyener. |