tamı tamına altmış kişiydiler
ve
en kuzeyinde
denizi kara
gecesi zifir
limanından bir denizin
on beş kişilik
ahşap bir takaya bindiler

karşı kıyı
umut
karşı kıyı
yaşam
ve karşı kıyı
özgür çocuklardı
yeniden filizlenen

yol uzun
ve deniz
bir o kadar hırçındı

bir bebek öldü
ve
yedi gün
yedi gece
ölü bebeğine
ninni söyledi
bir anne

hiç kimse işitmedi
ikisini de

yük ağır
yaşam ise
hafiflemek ti

bir adam
donuk bakışlardan bildi
ve
kopartıp göğsünden bebeği
denize verdi

bitkin
bir o kadar da perişandılar
oysa
ne kadar da çok tanrıları vardı
bir zamanlar

tanrı
su
yer
gök
ve
ateşti

şimdi ise tekti

bir gece vakti
bir anne
bırakıp kendini taka dan
sessizce denize indi
ve
ölü bebeğe
olmayan sütünü verdi

kör olmuştu tanrılar
ne
olmayan sütünü veren anneyi
ne de
bebeği
hiç biri göremedi

" o senin de annen miydi babaanne?
çünkü sen
o geceden sonra
hiç balık yemiyor
ve
hiç bir
kör tanrı’ya inanmıyorsun !... "

tamı tamına altmış kişiydiler
ve
en kuzeyinde
denizi kara
gecesi zifir
limanından bir denizin
on beş kişilik
ahşap bir takaya bindiler

ve
en güneyinde
denizi kara
gecesi zifir
limanından bir denizin
on beş kişilik
ahşap taka dan
on beş kişi indiler...

ahad...