İsteklerim vardı.
Öylesine derin öylesine içten aşklarım vardı.
Yaşamak için hiçbir zincir tanımayan inançlarım vardı.
Tüm evrene göğüs germek için düşlerim vardı.

Yaşam savaşında ölesiye savaşırken sevdiklerim için
Hayaller kurmuşken sevdiklerime
Ve cenneti adamak için yaşarken aşklarıma
Korkusuzca var iken onlar için

Vurulup düştüğümde arkamdan saldıranlar
Ve tüm bedenimi parçalayıp yutmaya çalışanlar
Bedenime saplanan oku çıkarmak için yalvardığımda kaçanlar
Beni bir dilenci gibi görüp tekmeleyenler

Muhtaç olduğum en acı anımda bırakıp gittiler sonra
Kırılan vücudum değildi
Önemi yoktu yaralı bedenimin
Ve anlatamadım sonrasını göz yaşlarıma

Hayallerle dolu bir bahçe adarken dost zannettiklerime
Hiçbir günaha boyun bükmemiş saf sözlerimi sunarken önlerine
Kalbimle yaşarken deli dolu
Ve bilmiyorken insanların acizliğini
Kaybedilmiş bir savaşın sonunda öğrenmek
Muhtaçken bir dirhem sevgiye, terk edilmek

Karanlığa kaldırıyorum gerçeğin acı şarabını
Bir daha uyanır mıyım bilmiyorum
Artık bende bir sefilim
Yaşamın kurallarına takılıp kırılan kalbim
Ne kadar da acı var olmak böylesi