Fısıltılar dolaşıyordu, anlamsız kelimelerden dualar.
Yaşamadan ölü sayılan insanlar,
Düşünmekten korkar olmuşlar.
Var olmaktan pişmanlıklar.
Sarmış tüm evreni sisli bir şeytan nefesi
Uyuşukların, ve korkakların yaşam cenneti

Suskun suskun bekliyordu yaşamaya and içmiş bir çocuk
Bekliyordu kara mevsimlerin sonundaki tatlı baharı
Ve yaşamaya özlemler biliyordu yüreği
İzin vermiyordu ki oynamaya bir orta çağ düzeni
Yarınlardan korkar olmuştu insanlar
Kaybetmenin ağır bedenlini ödetiyordu, köleliğin çileleri

Bir çocuk özgürlüğün tadını hissediyordu
her gün ciğerlerini gizli gizli bir nefesle dolduruyordu
yasak bir tadı alıyordu benliği
yerine getiriyordu var olmanın gereğini
düşünüyordu korkakların saldığı esaret zincirlerinin sebebini
neden
neden çamurdu tüm gezegen
değiştirebilirdik her köşesini gezegenin yeniden

özlemlerle özgürlüğe geçen yıllar
asi bir çıban çıkarıyordu, günahlardan günaha sarılan
yönetenlerin yağlı bedenleri yayılıp koltuklarına umursamıyordu olanları
ama zaman
zaman acı bir gerçektir her şahı deviren
her noktasında yeniden bir rüzgar esiyor korkularla karanlığa dalan
bir rüzgar
fırtınaya dönüşen özgürlük tadı insanı esir alan,
şeytan gibi arkadaş olan,
sonrasında insanı terk eden,
bir özgülük! Sarıyordu, ateş gibi tüm evreni

Çamurlar arasından bir el gök yüzüne uzanıyor
Bataklıktan bir ölü diriliyor
Balçıkla sıvanmış bir bedenin güneş gibi parlayan uçları
Zincirlerini kırmış bir savaşçının elleri
Özgürlüğün ürperten sevdasını sarmış kalbine
Elleri bir meşale olup aydınlatıyor kirli denizi
Ve bir bir uyanıyor evrenin yaşayan ölüleri