Sensiz Yaşamak Varmış
ne geceler bitti uykusuz,
ne gündüzler söndü çaresiz... soyutlanmış yalnızlıklarımdı; bütün kalabalıklarım.... hepsi sessizdi.... hepsi sensiz.... Seni sevmek varmış nefesimde; gözlerine bakınca üşümek, ellerini tutunca titremek.. uğruna ölmeyi düşünmek varmış zaman zaman...... omuzuna yaslanmak, dizlerinde uyumak, sevdiğimi bağırmak varmış; sesimin yettiğince...... Sensiz yaşamak varmış zamanı gelince, gelişini hatırlayıp, gidişinle ağlamak... uğruna ölmeyi düşünmek varmış; bu kez gittiğin için, zamansız yittiğin için..... sensiz yaşamak varmış..... bir varmış... bir daha varmış... aslolan aşkmış... |