Kürtaj
"Kal" tarafından tuttum kollarını,
Gözlerinin "gitme" noktasından da yakaladım. Ayrılığa gebeydi ama kalbin, İkna edip seni, Kürtaj yaptıramadım.. Günah değildi oysa, Sevap bile sayılabilirdi hatta, İnanmadın.. Susarak anlattığım, Susarak yalvardığım için "n’olur bitme"lerimi, Duymadın.. Mimiklerime, el işaretlerime, beden dilime kadar sağırdın, Aldırmadın.. Aldırmadın kalbinden ayrılığı, "Hoşçakal" adlı çocuğumuz, Doğmak zorunda kaldı.. Ahmet Kastancı |