övmeli mi, yakmalı mı, bir unutuşun şiirlerini?
yoksa kaçıp gitmeli mi, bir delinin ellerinden?...




al götür,
rüzgarlardan bile utanan
son ağlayan resmimi de.

kır, parçala
ama ne olur
o fotoğraftan bakma yüzüme,
yoksa rüzgarım kırılır
ya da
kan çıkar bahtıma
yazın en uzun tarihinden.....

çünkü hep,
rüzgarın sesiyle kavrulmuş
bir gökyüzü bekledim şiirlerden,
ve
ışığı sönmüş yıldızlardan...

geçtiğin yerlerde aradım kokunu,
yoruldum
ahşap evlerdeki
gıcırtılardan bilinir yerim.

bu yüzden
her köşe başında
solgun bir resmim var;
hüzünle beraber çekilmiş...

bu yüzden
hep yaslı pazartesileri....


şimdi kırgın sana
gönül gözüm,
üzgün bir yağmurla çözülmeli sesi..
üstelik boğulmuş yüzünü gösteriyor
daha kapıları vurulmadan hasretin,
eskimeden gecenin kokuları
ve
sen kokuyor tüm şehir.....