Leyleğin OğluKendimi hep bir yerden bir yere taşırım İçten değildir nedenseldir göçlerim Vardığım her yöreye baharı müjdelerim Annemin yalancısıyım, Leyleğin oğluymuşum Konduğum her bacaya mutluluk getiririm Duruşum tek ayaklıdır ara sıra düşünürüm Fikrim yoktur sürekli lakırdı ederim Annemin yalancısıyım, Leyleğin oğluymuşum Bataklığın içinde bile güldür aradığım Tuttuğum ateş küldür bıraktığım Soğuğun hep kendidir kaçtığım Annemin yalancısıyım, Leyleğin oğluymuşum Stuttgart 10.08.1984 |
Güzeldi, gülümsettin beni...