SESSİZLİĞİ YIRTAN FIRTINALAR KAPILARI DÖVERKEN
Sabahın yedisine dong sesi saat başım uğuldar,
Açmak kırmak için belkide ah şu kapıları zorlar, Secde etmiş gibi ağaçlar dallarını yere koyar, Sessizliği yırtan fırtınalar kapıları döverken... İçimde bir ses köşesinde bir çocuk büzülmüş korkar, Hüzünlerarası bir yolculuk o gülmeleri saklar, Oysa gülümseten yüzümdür neşesiyle o ilkbahar, Sessizliği yırtan fırtınalar, kapıları döverken.. Yılın son ayı neden ki şu içim hüzün mü ? sesinde, Öldüm sankide ağlayanım yok o ıslak mendiliyle , Dualarım çağlayanım kurumaz nehirler dibinde, Sesssizliği yırtan fırtınalar, kapıları döverken.. yine kayıp sayfalarım iştee şiir kıyısından ufacık akan yaşam ilee |
Öldüm sankide ağlayanım yok o ıslak mendiliyle ,
Dualarım çağlayanım kurumaz nehirler dibinde,
Sesssizliği yırtan fırtınalar,
kapıları döverken..
Yılın son ayı insan hüzünleniyo,günün son saatleri gene hüzün,
hadi sabahın ilk ışıkları umut dolsunmu içimize.
çok güzeldi canım biraz burktu içimi ama binaycaydı işde serbest
kadının ruhu serbest napsın.)))