SESSİZLİK KAPLAR GECEYİ
Gün batımıyla birlikte
Karanlık çökerken şehre Çaresizliğin kol gezdiği Bir sessizlik kaplar geceyi. Bir çığlık kopar En şiddetlisinden İmdat diyen bir ses Deler karanlığı Çocuk ağlamaları Siren seslerine karışır. Birer birer yanmaya Başlarken evlerin ışıkları Gecenin ayazında Bir sokak lambasının Altında titreyen bir adam Elleri ceplerinde Dilinde bir şarkı Mırıldanır kendince. Kaldırıp başını Bakarken gökyüzüne Arar kendine yoldaş Her gece parlayan ayı. Oysa bu gece Bahtı gibi kapkaradır O koskoca asuman Ne bir yıldız görünür Nede dost yerine Koyduğu o parlayan ay. Ve hüzün çöker yüreğe Terk edilmişliğin burukluğu Sararken titreyen bedenini İçinde kalır anlatamadıkları Yine yalnızlığa doğru yol alır... 06KASIM2011 |