Vuslat diğer adı ile Visal
Visal yani Vasıl olma
Vasıl olma :Ulaşan, erişen, kavuşan


Tıpkı günün geceye
Ay’ın mehtaba
Su’yun toprağa
Yavrunun anasına varması gibi
Her dakika ,her an, her saniye
Yureğine ilişiyorum.
Farkında mısın ey yar!
Sana sensiz ulaşıyorum.

Anlamını bilmediğim kelimelerim oluyorsun
Anlamlar yüklüyorum.
Açıklaması olmayan cümleler kuruyorum
Öznesi sen, yüklemi sen, eylemi sen
Zamana baş kaldıran ünlemlerle
Yeniden keşfediyorum seni
Harf, harf....hece,hece
Sana varıyorum.

Vuslata dair ne varsa
Kapıp kaçıyorum hayattan
Beyaz sayfalara saklıyorum düşlerimi
Her gün yeniden
Büyütüyorum içimde ki seni
Kabul etsin diye sonsuz dua ve dileklerimi
Bıkmadan usanmadan..
Rahman’a açıyorum ellerimi
Sure, sure.... ayet ,ayet
Sana varıyorum

Hayallerim var visaldan yana
Köprüler kuruyorum, ayaksız.
Bir baştan taa öbür başa.
Kuş oluyorum, sonra..
Göklere erişiyorum, uçuyorum kanatsız.
Mutluluktan..
Süzülürken gözlerimden iki damla yaş
Bulut, bulut.....duman ,duman
Sana varıyorum.


Bilir misin yar! bilir misin ?
Nasıl üşür yürek hasretinden
Gözyaşından kirpikler nasıl ağırlaşır.
Yaşar mı o can o tende..
Vuslat yoksa..
Sevda ölüme nasıl kavuşur.
Bilir misin?

Kader gibi..ecel gibi
Sana varıyorum.


Dil-ruba

04 Aralık 2011 / 09:13