isimsiz 33
Hangi ayın kaçıncı günüydü kimse bilmez,
Aniden geldi… Biz henüz Ayın mı, yıldızların mı? Daha uzak olduğunu düşünüyorduk. Bedenim soğuk, Gözlerim çocuk… Görmüyorduk o zamanlar, Adımızı her söyleyene Sadece bakıyorduk. Henüz oyuncaklarımız, Misketlerimiz eskimemişti Hangi çocuğa versek sevinirdi. Hangi gündü bilmem… Ansızın, Gideceğin geldi aklıma. En yeni oyuncaklar bile eskiyordu, Biz büyüdükçe. İkinci kişisiydin tüm oyunlarımın Eskir miydin? Zaman geçtikçe Gider miydin? Adımların büyüdükçe? Anladım yıldırım gibi Bir akşamüstü Gökyüzünde ne güneşin Ne ayın olduğu bir an… Büyüyen her adım mecbur yürümeye… Kim diyorsa bir ömür dururum yanında Söylediği yalan… Ve uzaktı En parlak olanı bile yıldızların, Yalanlarımızın şahidi aydan. |
En parlak olanı bile yıldızların,
Yalanlarımızın şahidi aydan.
güzel bağlanmış bir final ve şiir de güzeldi...=)
teşekkürler şair.