isimsiz 14
Zor zamanlardı.
Açık kalmış tüm yaralarımızdan sızdı ecel. Bir zamanlar yalın ayak yürüdük, Kent teslim oldu ayaklarımızın çıplaklığına, Hüznümüze. Öfkeye sadık Ve dur diyecektik tüm korkaklara, Kararlıydık… Avuçlarımız yetiğince kin toplayacaktık… Biriktirip göğsümüzün en soluk almaz yerinde, Semaya kusacaktık. Kin dolu bulutlar, Belki yağmurla soğurlar… Karanlık adamlardık, Aynı karanlık yollardaydık. Her gün bitiminde üşenmedik ağladık… Zor zamanlardı… Kime cellât olduysak sevdasının serinliği kaldı bize. Vurulduk, Kollarımız düştü ayrı iki yöne. Vurulduk, Ayrı vakitler aynı gözlere. Hayaller kurduk kırık kadehler eşliğinde… Geceden Sehere. |