isimsiz 32
Öyle güzeldik ki,
Ecel bile kıyamadı bize ölmedik. Duvarlar eskidi kahkahalardan Sert yataklarda yumuşak kalplerimizi uyuttuk Güneşten sıcak, Ve neşe ile yoğrulmuştuk. Güzeldik, Her gün doğumunda hasretli Kendimizi geceden özlerdik. Her kuruşu neşeye sattık, Ölü çiçekler elimizde canlandılar… Pek çok kere geçti önümüzden, asık suratlı Giyindiği etinden pahalı Zavallılar. Çoğu öldü gitti anlamsız bir cennet umuduyla Düşünmedik, Akıbetleri kimin umurunda. Cennet oluyordu nasıl olsa, Oturduğumuz her sofra. Biz öyle güzeldik ki, Düşlerimizde bile ölmedik… Ölü denmezdi zaten en ceset halimize bile Soluksuz kaldık gülümsedik. |