Kendine güvenmeyenin en iyi taktiği, susmaktır. LA ROCHEFOUCAUL
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
KIRMIZI KARANFİLİN AŞKI (3)
Muhip Erdener SOYDAN
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 1 yorum · 1270 okunma
 KIRMIZI KARANFİLİN AŞKI (3)ŞİİR: Muhip Erdener SOYDAN (babam) Doğum tarihi: 20 Ekim 1943 Ölüm tarih : 15 Ekim 1986 Minik kızından ayrı Toprağa düşmesiyle Filizlendi karanfil… Yine tomurcukları Yaprak yaprak açıldı Musiki gibi, koku Etrafına saçıldı… Ayların ağırlığı Çiçeğin boynundaydı Temiz aşkının bağı Şebnemin koynundaydı… Her sabah şafak vakti, Kırmızı güzel rengi Güneşle açılırdı… Güzel kız yaşlı gözle Günlerini bağladı. Günleri azap oldu, Bir mucize beklemek Ona bir serap oldu… Karanfili ayrıydı Ne gelirdi elinden Istırap çok acıydı Yaralıydı kalbinden… Ümitsiz yaşamanın Zararı kalbe olur Her karanlık akşamın Bir beyaz fecri olur… Ayrılık bir ummandır Tutuşan gönüllere Ölüm acı figandır Aşktan yaşlı gözlere… Günleri günler aldı Her gelecek yarını Soğuk akşamlar sardı… Güzel kız için için Eriyordu gittikçe Mukaddes aşkı için Sönüyordu gittikçe… Sisli bir bahar günü Tanyeri ağarırken Üzüm siyahı gözü Ayrılık çağırırken Bir ümit soldu gitti… Dönüşü bulunmayan Bu sonsuz girdaplı yol Ne kadar da karanlık Karanlıktan ağlayan Ruhlara rastlanıyor Ruhlar karşılaştıkça Sular gibi çağlıyor. Küçük kız matemlerle Serviler ülkesinin Yoluna çıkarıldı Küçük bir servi dibi Onun için ayrıldı… Şimdi yalnız kalmıştı… Duvarları topraktan Dört köşe küçük oda Bir zamanın aşkıyla Yaşayanı almıştı. Serviler ülkesinin O gün de kapıları Ağır ağır kapanıp Misafirleriyle kaldı… Birden sisler yağmurla Rüzgarlar fırtınayla Karışıp bora oldu Karanfilin şebnemi Yağmurla kardeş oldu Açılan tomurcuklar Şiddetle sarsıldılar Topraklarından kopup Rüzgara asıldılar… Ortalık yavaş yavaş Duruldu, sis kayboldu Bir bahar gecesiyken Bir yaz sabahı oldu… Serviler ülkesinin Sessiz fısıltıları Haberler veriyordu Yeni bir yolcu daha Rüzgarla uğramıştı Bir servinin dibine Düşüp orda kalmıştı… Günler haftalar sonra Serviler ülkesine Ziyarete gelenler Serviciğin dibinde Al bir çiçek gördüler… Gözler yaşlarla doldu, Fısıltılar kayboldu. Çiçek mukaddes aşkdan Bir ilahi nur oldu… Latif kırmızılığın Boynu tekrar büküldü Kökler, siyah odanın Toprağına süzüldü… Bağrındaki şebnemi Aşkının ateşiyle Bir buhar oldu uçtu Kopan yapraklarını Serviliklere saçtı… Her servinin sahibi Beklemezken misafir Daha akşam olmadan Onlara oldu fecir… Karanfil, sızısıyla Serviler dizisiyle Yapyalnız orda kaldı Toprak yavaştan onu Kendine doğru aldı… Karanfil artık orda Sonsuz geceye daldı. Çünkü o derinlikte Küçük kızcağız vardı… Muhip Erdener SOYDAN 15 Haziran 1963 Cumartesi Saat: 13:23 |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KIRMIZI KARANFİLİN AŞKI (3) şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 3.12.2011 14:39:18
Puan
: 0.0 / 0 kişi
Okunma Sayısı
: 1270
Yorum
: 1 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.