Kırılmışlığıma...
Adeta kalp kıran taşlar atıyorlar göğsüme.
Çocuk değiller oysa, Oyun oynayacak yaşı da geçtiler hâliyle... Ama ne yapıp ne edip Kırıyorlar işte kalbimi. En kötüsü de; Kırılışını bir tek ben duyuyorum... Üstelik kırıklarını toplarken; Ellerim, avuçlarım, tırnaklarım bile, Kanıyor, parçalanıyor, çok acıyor be... Neler neler çekiyorum, Haberleri dahi yok! Bir tek ben biliyorum... Ahmet Kastancı |