can-ı tarumar
nasılsa o hayalleri dağıttım ellerimle
öyle boş bakıyor ki gözlerim gecelere her bir hücrem dağılıyor gözlerinle bir dert olup kopuyorum ince yerimden nasılsa koparıp attın gönlünden toplayıp kaldıramıyorum gözüm can tanem yanıyor ellerim eksilenleri biriktiriyor denizlerim nasılsa benim değilsin göz bebeğim sıkışıyorum boşluğun kollarında kendimi kandıramıyorum çok büyüdüm yokluğun yaraladı göğsümü sevmekten utanıyorum.... yeni bir gün başlar sensiz uzaklarda göze alamadıklarım ip gibi boğazımda karanlığa süreklenen umutların girdabında yanık bir yürek kokuyor burnumda nasılsa demiyorum ağlıyorum yalnızca hiç dönmeyecek bir yolcunun ardından.... büsbütün mideme indirdiğim çığlıkların gece vardiyasındaki aşkın katili sen tuz buz olurken kendi dünyanda bana sabıkalı bir kalp bıraktın.... |
toplayıp kaldıramıyorum gözüm
can tanem yanıyor ellerim
eksilenleri biriktiriyor denizlerim
bir şair ruhuda keşfettim, ne mutlu bana, ne mutlu kaleme alan yüreğe..saygılarımla