BE HEY YORUM DOSTLARI!
O kadar fazlaydı ki ’dost’ diye andıklarım
Bir çokları gerçekten yüreğini açtılar Yalancı çıktı bâzen sâmîmi sandıklarım Yorum yazmadım diye etrâfımdan kaçtılar Gerçekleri haykırdım, pek çoğuna dokundu Ne bir selâm verdiler, ne yazdığım okundu Be hey alkış delisi!, Be hey yorum avcısı! Menfâat uğruna mı verilir oldu selam? Elbette ben değilim buraların savcısı Ama bil, kahrımdandır ettiğim bunca kelam Beni yanılttınız ya, bu yüzdendir kederim Ey vefâkâr dostlarım! Sizi tenzîh ederim Sen! Çıkarı uğruna renk renk maskeler giyen Şiirimin altında görüyorum adını Eskiden ’dostum’ ya da ’hocam, üstadım’ diyen Aramıza ne girdi? Ne kaçırdı tadını Şimdilerde sezsizce, selamsız geçiyorsun Anladım, sen dost değil, yorumcu seçiyorsun Altı yıldır burada koştum şiir peşine Hak eden yazıtlara yorumumu ekledim Yâni hepsine değil, üç veyahut beşine Ne yalan övgü düzdüm, ne karşılık bekledim Söndürdüler nârımı, su döktüler kor’uma ’Dost’ diyene kandım ya, budur giden zoruma. . |