)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-284-)(-)(-)(
.................................................
************************************************* ******** Bana ******** Tur edip alemi gezdim cihanı Yok Anadolu’dan güzel yurt bana Serpilmiş cihana vatan yavrusu Gördüm hallerini acı dert bana Dünyaya bedeldir milletin ferdi Gördüm yuvasını artıyor derdi Zalimler her yerde eziyor merdi İnsan dışı bunlar birer kurt bana Gördüm hallerini ağlar gezerim Garibim gurbette candan bezerim Nesimi’yim Anadolu mezarın Olsun bitsin bezden kefen yırt bana *************** Nesimi Çimen *************** 1931-2 Temmuz 1993. Saimbeyli’nin Fatmakuyu köyünde doğdu. Babası Sivas’tan gelip o köye yerleşen yoksul bir ortakçıydı. Nesimi henüz 10 yaşındayken, ailesi 1941 yılında Sarız’ın İncemağara köyüne göçtü. 6 yıl sonra yeniden Adana’ya dönüp amcasının yanında bakırcılık, kalaycılık öğrendi. Sonra yeniden Sarız’a dönüp bir süre geçimini bu yolla sağlamaya çalıştı. 1963 yılında İstanbul’a yerleşti. 9 yaşında bağlama çalmaya başladı. Aşıklık geleneğini yöresinde öğrendi. Curasıyla bütünleşen Nesimi Çimen, ölümüne dek bu geleneğin temsilciliğini sürdürdü. İlk kez 1961 yılında sahnede türkü söyleyen Çimen, ilk plağını ise 1964 yılında doldurdu. Sonraki yıllarda birçok plak ve Almanya’da 2, Türkiye’de 3, İsveç’te 3 kaset ve Radio France’ın davetlisi olarak gittiği Paris’te bir uzunçalar doldurdu. 1968’e dek Pir Sultan, Hatayi deyişleri gibi geleneksel tarzda türkü söyledi. Sonraki yıllarda kendi şiirlerini de türküleştirdi. Nesimi Çimen, bağlamayı el ile çalma geleneğinin önemli temsilcilerinden biri sayıldı. Sivas’ta öldü. ................................................... ********************************************************************** )(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-284-)(-)(-)( Demir dağ içinde yol arıyorken Çıkın diye yol gösterdi kurt bana Gördüğüm herkese Yurt soruyorken Yürü oğul dedi yaşlı fert bana Ata Yurtlarındır bura dediler Çok güzeldi oysa dere,vadiler Bu yurdun adın ötüken koydular O toprak ondan, oldu Yurt bana Kızıl kum büyüdü yurtlar çöl oldu Kendi öz yurtlarım şimdi el oldu Her zaman başımda esen yel oldu Rüzgarlar savurdu esti sert bana Doğu Türkistanda uygur’um ağlar Azer’im yas tutar vay karabağlar Irak ta Türkmenim yüreğim dağlar Çeçen’im,Bosna’lım hepsi dert bana Nerde bir Türk varsa orda zulüm var Zulümde yetmiyor mutlak ölüm var Men TürK’üm ayrılmaz ne çok dalım var Düşman bile olsa gelsin mert bana İnsan bile olmaz bunlar dinimce Avrıpa da aynı itikatımca Şu Dünya’yı sömüren ey sam amca Sende viCdan varsa haydi tart bana Lüzumsuz diyor ki bak hele şuna Hele edepsizde kine bak kine Dilekleri oldu yaksınlar kına Bin yıllık gardaşım düşman kürt bana Sadık Dağdeviren Aşık Lüzumsuz |