DİLİN AYARI
Kimileri konuşur, ihya eder nefesi,
Mütebessim yüzünde, sesinde olmaz havar, Gönül bağına düşer sanki bülbül kafesi, Ruhuna merhem olur, yaraların da savar. Kiminin zembereği, yelkovanı ayarsız, Dinine saldırırken bir günde döner vecde, Yel vurdukça döndürür, öylesine kararsız, Menfaati uğruna düşmana eder secde. Bir yandan kamçı vurur, binmeye de çul döşer, Ülkenin huzurunu, istikrarını kazır, Binemez alevlenir, her sıçramada düşer, Piştovuna göz kırpar, sırtına semer hazır. Hilebazlıkta arar yücelmenin fendini, Hiç durmadan eşeler suyu bulandırmaya, Avına düşen olmaz, yolar kendi kendini, Karavanadan sallar, başlar karalamaya. İnsanlığa, huzura sadece mezar kazar, İdarenin şeklini zorbalığa döndürür, Halkın iradesine idam fermanı yazar, Hasetle, iftirayla masumları öldürür. Yaktığın insan canı değil tütün yaprağı, İçindeki zifirler mizana konulacak, Yarın örtündüğünde çiğnediğin toprağı, O beyaz kefen bile sanma sana kalacak. Haziran 2007 |
senden çektiğim zulüm