AYNEL YAKIN
öğrendi ve öğretti
ilim meclisinde ömür tüketti bir başlangıc noktası mevcuttu amma sonu olmayan ilime, yüz sürdü izinin tozuna sürsem ilmi ilmen kavradı, ilmel yakın durdu nefs keyfince yaşayamadı kudurdu sordu, soruşturdu kamil-i irfan buldu ilmen ilimlede olmuyordu mevlam eteğinden tutsam ilmi şeriat dışı güzel kılmalı tasavvuf görülmeyen içi ilmen yakın şeriata girdi aynel yakın, içe ayna tuttu başladı diz çökmeye, çürütmeye irfan ile edebe bürünmeye rab-i şükür dedi, rab oldu ilmen-i terketti, aynel doldu gördü içini, sevdim ilmi, aşk ilmi sevgisiz, aşksız ilim, neye yarar o vakit yaptığın ilim, kalbe zarar dışdan içe yön ver ilmel sen de seversin azar azar edeb ile idrak, ilmel de ilmi anladı derviş, dirsekten önce diz çürütmeli kamili bir irfan ile gönül öpmeli yanmalı yakılmalı aynel alıp, ilmen dağıtmalı aynel idim aynel idim ben bir cahil, adem idim sevdim sevdim her şeyi sevdim aynel uÇtum ilmel çoştum aynel yaktı, aşk ateşin ilmel daldı,aklı gölün Hakk-ul yakin, gördü özün her işin başı tekbir sözün Allah-u-Ekber, Allah-u-Ekber ..şiirsel.. |