KARIŞIK BİR ŞEY
benimle değilsin,
siyahı bürünen geceyle, aydınlığın vakti gündüzle, sen benle değilsin. bir zemheridesin, bir cehennem eşiğinde. ben olmaktan çıktı benliğim. farkında değilmişim kendimin, üşümüş ellerim dışarda kar yağıyor, penceremde hayalin. seni özlüyorum bir ucrada, sokakta gezginlik yapıyorum ama bu şehirde değilsin. sabah oluyor karanlıksa beyeza ulaşıyor, kıskanıyorum, neden ben sana ulaşamıyorum, ve yavaştan tükeniyorum yâr farkında mısın? GÜVEN FATSA |