Gecenin Saçlarını Örüyor Bir Kadın RüzgardaSenli özleyişlerin yangınlı hücresindeyim Gözümün çırpınan sularında martılar Çürümüş tohumların mevsimlerindeyim Aldanışın kazanına atıyorlar şiirlerimi Aşkın sularında kayıp bir yelkenli ilerliyor Parmaklarımın titrek kabzasında ağlar ahirim Sözümün parmak arasında mutedil kaçışlar Yokluğunun tahriplenmiş siperlerindeyim Karanlığa gizliyorlar senli izdüşümlerimi Bir kadın rüzgârda gecenin saçlarını örüyor Yolunmuş takvimlerden yaşanası anlar Cesaret kulelerinde daralmış göğsümüz Helal sarılışların baharını bekliyor adam Aşkın fakir sofrasından yetim çocuklar Besmelesiz yutkunuşlarla aç kalkıyor Anılarımda efsunlu bir hüznün hikâyesi Parmaklarım o kadının yanaklarında alev Islanmış uçurtmalar salıyorum göklere Ruhum güneşi aldatarak bedenini soyuyor Yorulmuş tenlerin yatağında gül kanıyor Acılar kaynatıyorum yazgımın ocağında Alev öfkenin kıskanç rahmine sokuluyor Şehirler sorgulu utançları saklıyor ininde Ellerimde yağmalanmış bir gök gürültüsü Saçaklarımdan mülteci yağmurlar akıyor Selahattin Yetgin |