Ey Canı Cananım Sanadır Bunca Lisanı EncâmımBir demet şiir sundum gönlümün bahçesinden Gözyaşlarımla suladım sabır toprağında besledim Yeşerdiler çilelerin gölgesinde Al kokla yüreğimin buruk rayihasıdır Gönlümün mabedine gel, koy başını secdeye Tut ellerimi dökül gözlerimin rengine Gör gözlerimde sensizlik ne çile Vuslatı sun leblerinden dökülsün buse Ey yokluğunun resmini çizmekten bî zar olduğum Firakı yaşattın firkati gördüm Yalnızlığımda düğüm düğüm oldum kördüğüm Gel çöz beni sarıl boynuma olalım lam elif Sarmaş dolaş yan yana vecd ola Sunayım afakı gözlerimden Dem döktüğüm günleri sileyim ezberimden Bir ayine olsun merhamet et düşmesin Bakışın bakışımın nazarından Unutayım yokluğuna bakmayı Gel ey şu yaralı gönlümün şifası Mağlup oldum gizli derdin zehrine Bahşet incitmeye kıyamadığım lisanından Dinleyeyim bir terennüm Sun ab-ı hayat içeyim o manalı kelâmından Şair sözlerin ikrarı devadır cümle derdime //Sevmelere doyamadığım, ayrılığında usumdan atıp kovamadığım, vuslatı sonsuzlara bıraktığım ey can-ı cananım sanadır bunca lisan-ı encâmım// |