Neden
Yürüyüp gitmedin bu enkazın yanından
Sevgi bir yar mı?
Seven sevilen bir onda mı?
Hayatı sıkıştırıp böyle bir yere
İnsan daralır severken bile
Sevmek en büyüğün sevgisi
Sevmek, geçmişi ve geleceği bilerek
Sevmek hayatı derinden anlamak demek.

O zaman yürüdüm Hz Adem ile Hz Havva’yı dinledim
Gözlerimde nem.
Habil ve Kabil’in kurban verdiği
Yerde sabahladım
Ağlayarak ben.

Uzundu yolum sevgiler kadar
Dert ateşinde yandım yürüdüm
Nemrutlar gördüm
İbrahim oldum yürüdüm ateşe.
Neler anlatılır,
Kıssa değil sadece derinden duygu seli
Aksın ta ileri Nil nehri gibi
Yarılsın yakası geçsin Musalar
Bu aşkı sevgiyi arasın mümin olanlar.

Neden anlamaz olmuş yürekler
Bir sevgili mi var şu dünya yerinde
Artık Firavun, Haman, Karun
Üçlü yok mu
Yok mu burada,
İnsanın amacı bir kör muamma.

Hayır hedef dünyada cennet değil ki
İnsan tatmin etmez bu sevgi
Aşkım, canım desen
Bir sevgiliyle yaşamak bir sevgi için
İnan ki doyurmaz ruhunun senin.

O zaman yürü yürü bakalım
Kutsal vadi Tuvada olsun ayağın
O yer ki kutsallık senin gözünde
Baktığın yer özünden belli
Allah verdiği kutsiyettendi.

Yoluna devam et aş artık kendin
Mekke’ye çıksın bütün hedefin
Kabe’yi gör anla artık
Gece ve gündüz
Yıllar ve ömür
Ne için?
Kaç sevgilinin sevgilisi
Kaç ömre bedel bu sevgin.

Diyorum ya
Araçlar amaçlaştığında
Kumkuru bir çöl olur insan
Bir Romeo, bir Julyet kalır elinde
Hayatın asıl gayesi ıskalanır.
Sanır ki sevgi sadece bunun için
Takılır şeytanın oltasına insan
Kuruyup bir çer çöpe dönecek hayata talip.
Yazık yazık
Dağların bile taşıyamadığı emanet irade
Bir tek buna mı layık?

Yeter yeter diyorum
Yeter çıkıp yanımdan
Sizler:
Putları kıran İbrahim benim
Ne aşk, ne sevgili, ne para
Ne makam bunları veren
Rabbe yöneldim
Durmayın dağılın
Gidin aradan
Kurban ettim sizleri
Kestim bağları
Yükseldim şimdi
Allah’a yürüyen bir kulum gayrı
Elhamdülillah.

(Kasım 2011 İstanbul)