KIRK BEŞ YIL
Kırk Beş YIL
Taşıyorum kendimi kırk beş senedir aynı ayaklarla Bir gün bir yerlerde baygın bir köy kokusuyla karşılaştım Sendendir diye saklıyorum koynumda Burnumun direğini sızlata sızlata. Çocuk yaşta ağaçlara tırmanırken canımın yanmasını Baygın bir köy kokusunda hatırladım Unutulmuş düşlerde hatırladım Artık canım yanmasada rüzgara bıraktım kendimi Bir köy evinden sokaklara,bir başka aleme üzgün, kırılgan bir adam edasıyla dolanıyorum Köy çeşmesinden eğilip su içiyorum Derin bir nefesle dolduruyorum içime her şeyi Yolum yokuş yukarıda olsa koşuyorum yaşıyorum yaşamaksa.. Ali Kılıç |