Yarım asırlık çınardım kendi bahçemde, dimdik yetişen ve mihricanlar vurdu
şimdi dalları mahrur,yaprakları ağlamaklı
rüzgarlar esiyor şakaklarında, kurt girmiş gövdeye
çok meltemler yaşamış, ne kışlarda bahar beklentileriyle ayakta
ne rüzgarlar dalında yaprak düşmeyen, ne ihtişamlıkların süsü
şimdi rüzgarlar uçuruyor kuruyan yaprakları
kurudu sulanmadı bahçenin toprakları
ıslıklar çalarken acımasız zalim rüzgar
çatladı döküldü yorgun beden, aslında geneldi hep neden !
yaşar büyür ve ölür
hikaye hazin akıbet son ve yakın.
hatta gerçek ve sakın! !
elbette her zaman asil olandır ağaçlar ayakta ölen..
ali kılıç