SARSILIRIM, YIKILMAM!
Bazen nasiplense de taşlarımdan hak eden
Bir dostluk şiiriyim, okumakla bıkılmam Namludan aslâ çıkmam eğer yoksa bir neden Şefkâtli bir mermiyim, mazlumlara sıkılmam Dünyânın ne malında, ne şöhret, şanındayım Gâzînin yarasında, şehidin kanındayım Eğrinin karşısında, doğrunun yanındayım İyiye yol, kötüye sarp kayayım, çıkılmam Arada düşünürüm, yaşamaktayım niçin? Kulu olmak istemem benlik denilen hiçin Eşimle, çocuğumla helâl aş yemek için Durmadan çalışırım, kahvelere tıkılmam Yalanla işim olmaz, hep gerçekleri derim Özü sözü bir olan dosta fedâdır serim Yüzüme gülenlerden gün gelir darbe yerim Lâkin alıştım artık, sarsılırım, yıkılmam. Sunu:Bir önceki şiirime yazdığı yorum’a cevâbında kullandığı " doğrular sendeler ama yıkılmaz" cümlesiyle bu şiire ilhâm olan Sevgili Kezban Turan kardeşime teşekkürler. |
Sen şiirden anlamıyorsun dostum sayfaları dolaşta şiir oku:)
sevgimlesin daima