Kadın bir güzelin mavi penceresi
Gece bana selam verdiğinde tan vakti, ben çekilirim evin en gündüz köşesine.
Kulun kalbi duymaz, gecenin karanlığı... Öte tarafım kadın bir güzelin, mavi penceresinde.. Gözleri gece gibi değil; Selamsız, soğuk.. Çözülmesi zor bir bilmeceyle meşgulüm aynı anda ben Zor! Hem bir bana değil; biliyorum. Çaresiz bir kanı deli; bu tarafıma dönüyorum. Kendimi mavi bir pencerenin önünde buluyorum. Gece sıcak.. Fenalaştım. Ben; Ben dün evin en gündüz köşesine kaçtım. Ay ışığı gören bir mavi pencere, onu çerçevelemiş gülüş... Ben pencereden uzak; pencere bana bakıyor. Ben pencereye aşık, Pencere teniyle bir, teniyle bembeyaz ayın cazibesine! Gözlerim gece... Gece sıcak... Sıcak benden uzak; Uzaklar bir pencerenin yüreğine gömülü Ben bir aşk sonrası, geceye gömdüm ömrümü.. Yaşayamadım... Bu tarafından geçtim duvarın; Öte tarafına kaçtım. Sen kadın.. Hem güzel bir kadın bir masmavi pencerede Ayı izliyorsun güya; gözlerinden düşüyor yüreğin... Adım adım yürüyor, sen farketmiyorsun. Bir ay ki; yüreğini değil, ötesini öldürmüş. Yüreğin görüyor beni, ben erkek bir delikanlı... Kanıma dokunma sakın! Dur... Bir tarafında o duvarın; Aynı kanı kırmızı.. Yaralı bir kadın kaldı! Asena Gülsüm Güneş |