MEVSİMSEL KIRGINLIKLAR 1
işte görüyorsun içlenen yok
kırgın besteli eski günlerinden yok işte nemli camlar gibi gözleri buğulu masum atların susuzlukla indiği uykulu kıyılar. yok , uykuların eskisi gibi de değil derin derin değil senin anladığın sandığın kadar senin. yalnız şunu hiç söylemedim sen alıştırmıştın suları inmeye her yağmur çünkü sularınla dolardı zeminlerim yalnız yazlardı böyle yalnızlığı işleyen ikindi leyin bilmem ben miydim yalnızlık yazgısıyla zorlanan akşamları dağılan caddeler içinde işçilerin yalnız sendin boz kağnılar gibi ağır akan onca yazdan aklımda kalan. |