Alkışkar!

Alkışlar alır aklını başından
Nice câhil olanların.
Ama iyi bilir sanatkâr
Geçer bunlarda.

Neler, neler geçmedi ki.
Kimler, kimler unutulmadı ki!

Sahne aldığı tiyatoraların önünden
Geçmeye yüreği dayanmaz
Halit beyin, vaktinde
Az oyun oynamamış.
Alkış sesleri hâlâ
Yüreğinde
Çınlıyor.

Berrin Hanım
Yeşilçam’ın gülüymüş vaktinde
Şimdi öldürsen çıkmaz İstiklâl’e.

Huzurevinde
Pek bi huzursuz recisör Sami Bey.
Anlatacak ne çok anısı var oysa
Dinleyecek olanı bir bulsa.
Hemşireler sıkılmışlar
Doktorların vakti yok
Arada seyrek gelen
Misafirler belki
On bilemedin
Yirmi dakika
Dinlerler
Yeter…

Zümrüt. Zümrüt Hanımefendi.
On yıldır yalnız yaşıyor(muş)
Kimi kimsesi yok(muş)…

Eskiden sahneye çıkarmış
Sahnede nasılda parlarmış.
Fotoğraflarından bile belli
Siyah beyazda olsa anlaşılıyor ışıltısı
Beylerin hepsi bir ona âşık…

Hasan bey
Yazar, çizer, tiyatroya da bulaşmış
İki evlât büyütmüş, biri hayırsız.
Ama kızından yana gülmüş yüzü
Hacca gitmiş gelmişler beraber
Hanımı erken göçünce
Vasiyet etmiş kızına…

Kimi yalnız, huysuz kimi.
Kimi geçim derdi ile muzdarip
Kimi vefâsızlığın gamına batmış
Keyfi yerinde pek azının…

Ey san’at yolunun yolcusu
Bazı sanatçıların hâli ibret-i âlemdir
Derstir sana. İyi oku, anla.


14.19 - 17 Kasım 2011 İstanbul