7
Yorum
0
Beğeni
4,8
Puan
959
Okunma

farkındalığın rüzgarında
bir umut aralığıydı
doğan her gün
duygu taşımlarında
sessiz ve düşüncesiz
susacak şimdi
yitik izdüşümler
kopmuş eteklerinden ömrün
zamanların öz dengesi
hüzne bulanıyor gölge dilekleri
belli ki
hayallerin kaplı yüzü
yokluk esiyor
özlem sınırlarında
sen
gönlümdeki kelepçe
avuntularımı sırtladım
kırık başaklar gibi
adımı beyaz rüzgarlardan aldım
vurma gözlerimi
....
5.0
88% (7)
3.0
12% (1)