O mor çatılı göğün ortasında bir yağmurun damlası olup süzülmek yeryüzüne, inanılmaz bir yolculuğun biletlerini saklamak belki de avuç içimizde. Kendi yeminlerini inkâr eden bir düşünüşün bezirgânı olabilmek dudağımızdaki o mutlu gülümseyişlerle. Her içleniş kendi gelgitlerini çağıran bir zaman dönüşümüdür, yaprakta çiy, yürekte giz, gönülde söz ve yaşamda için için yanan bir köz olabilmek mesele…

Korkak bir ihbarın dargın yüreğindeyim vakit gece
Saklı hüzünlerimin ütopyasında bir çığlık martıda
Terk edilmiş dünlerin uçurumundan bakıyor kadın
Aşkın sırları dökülmüş aynalarında ömrünü tarıyor.

Siyanür sızıntılı gözlerinin harmanında asi bir yel
Sana dokunan eller kangrenli bir menzilde kurur
Sensizliği çekişiyorum ruhuna sevdalı bir kafeste
Yokluğunu gizlediğim yetim hüzünlerde aşk üşüyor.

Eskimiş çağların güvertesinde kurşuna diziliyor an
Künyemde sürgünler, boğuluyor damarımda canlar
Kimsesiz mezarların mermerlerinde kayıp hatıralar
Özlemin soğuk kuyusunda an yokluğunu gösteriyor.

Gecikmiş bir çığlığın sızısı aşk içimizde, ağlarız gecelerde
Kangren yaralarımız üşür, dudağımız birleşir bir menzilde
Çıplak kalan düşlerimizi giydirir aşk, değişir yasa ayetlerle
Yamalı gölgelerin mevsimlerinde şarkılar adını söylüyor.

Arala gönlümün tunç kapısını, açtım kollarımı gel
Sırılsıklam bir aşk bekliyor seni, sil buğularımı gel
Damladıkça çoğalalım, göğün zembili boşalmadan gel
Gönlümdeki coşkuların yataklarında aşk bizi bekliyor.

Selahattin Yetgin