Çamlar YıkılmasınYaslanmak gerekti aslında Onca yıla meydan okumuştu çam Dallarında ne umutlar yuvalanmıştı Anlamsız bir kazma oydu dibini Kendi içine yıkıldı bu akşam Rüzgârlar eserdi bazen meltem bazen kasırga Ne okşayışları yıktı ne darbeler yıkabildi Meydan okurdu bulutlara Bir ateşböceği kondu dalına Kendi içine yıkıldı bu akşam Soruları vardı bir türlü cevap bulamadığı Dağların ardını görürdü düşünceleri Her biri bir kurtçuk olurdu en derinlerde Dışının gölgesi gövdesine dokundu Kendi içine yıkıldı bu akşam Görmek istediği gibi bulmaktı meramı Dağların ardındaki karınca adımlarını duymamak En güzel rüyalarıyla uyumaktı tek amacı Yansımaları yarıldı derenin Kendi içine yıkıldı bu akşam Yalnızdı yüreği, dalları gür, bakışları hür Uzanabildiğince sarmalardı sıcaklığı Kıtalar aşardı bir tebessüm için kökleri Soğuklar düştü Kendi içine yıkıldı bu akşam Baharlar ölü doğacaktı artık Sözler hükümsüz İnanç boğuldu kör düşüncelerinin sarmaşıklarında Diz çöktü, elleri yüzünde Kendi içine yıkıldı bu akşam |