e m a n e tbir çuvala doldurup sırtladığım düşleri unutulmuş türkülerle kanatıp çiseledim toprağa bir yol oldum zamanın pençesinde içimden geçen nehirleri haritanızda göremedim geçmişim küçüldükçe büyüdü geleceğim keçilerim tanrıya hıçkırıklarım adının sığmadığı üzüm buğularına şiddetli geçimsizlikten boşanan damlalarım körlenmemiş vicdanlara e m a n e t gözümü açsam erirdi içime giydiğim tavaf yorgunu şekerden kâbeler bir pencere zihnimin terkisinde içimde koşan atların niyetini hâlâ çözemedim geçmişim küçüldükçe büyüdü geleceğim İSTİSNA (23 Eylül 2007, Atakent) İstisnalar kaideyi bozar. (önceki şiir: “sırtüstü”) |