Zor Bilmece
Boşalmış caddeler, arka sokaklar,
Ölüm sessizliği sarmış geceyi. Ansızın yükselen kara çığlıklar, Bir anda başlatır zor bilmeceyi. Koca körük yavaş yavaş indikçe, İman tahtasına günah bindikçe, Boğazım bir yudum suyla yandıkça, Dilim söyleyemez yedi heceyi. Belirir bir anda nur yüzlü bir zat, Tutar semaları çıkarır kat kat, Beni elleriyle ederken azat, Söyletir nihayet sırlı cümleyi. |
Kalkar yollarından karanlık, duman,
Nihayi durağa vardığın zaman,
Huzurla bulursun belki Yüce'yi. Diyerek kutluyorum yüreğinizi, kaleminizi.