Adam gibi sevmeli ,
Rüzgarın önündeki kuru yaprak gibi savrulmalı,
Hesapsız kitapsız gitmelisin sevdanın götürdüğü yere,
Gün batımındaki gurubu seyrederken,
İlk yaz müjdecisi umudun simgesi çiğdem açarken,
İki kişilik bakmalısın tüm güzelliklere,

İki kişilik olmalı hayallerin,
Onun adını vermelisin tüm çiçeklere…
Ağlayan bir çocuk gördüğünde,
Sevdiğin gelmeli gözünün önüne,
Sevdiğinin buğulu, hüzünlü gözleri,
Masum tertemiz yüzü,
Yüreğini arındırmalı, sarmalı seni,
Görmediğinde telaşlanmalısın çaresiz,
İçin içini yemeli,
Ya bana ihtiyacı varsa diye düşmelisin yola.

Her vuslat,her gözlerine bakış
Bayram havasında tutkulu olmalı,
Ya yarını göremezsek diye düşünmelisin,
Sıkıca sarılmalı,umuduna sevdasına,,
Kokusunu ciğerlerine çekmelisin,
Hücrelerine kadar sevdiğiyle dolmalı insan.

Kalıplarda boğulmamalı,boğmamalı,
Seni bağlayan bedeni olmamalı,
İşinden,yaşından,diplomasından soy sevdiğini,
Sen onun yüreğine vurulmalısın,
Sen onun diğer yarısı olmalısın.
Suyun, nefesin gibi olmalı sevdiğin,
İltica etmelisin sevdiğinin yüreğine,
Yeni doğan gün gibi sevmelisin,
Yüreğini dinleyerek, umursamadan kimseyi,
Adam gibi sevmeli, sahiplenmelisin.

Dün geride kalmışsa ve yarın meçhulse,
O halde bu günü yaşamalı atlamadan,
Her anın değerini bilerek,
Yaşama anlam yükleyerek,

Zaten yarında bu günde gizli değil mi?
Şiir kıvamında, türkü tadında olmalı sevda.
Kerem,Ferhat,Kamber kıskanmalı seni.

Gerektiğinde,
Bayburtlu Zihni gibi ağlamalı yüreğin.
Efsaneleşmiş aşklar yaşanmayanlardır’a inat,
Yaşayarak,yaşatarak sevdayı efsaneleştirmek gerek.
Kıyamadan bakmalısın gözlerine,
Adam gibi severek,yüreğine güvenerek,
İlkleri yaşarsın yaşatırsın sevdiğine.

Sevda dediğin katıksız olmalı,
Kalıba sokup şekillendirmemelisin,
Sevda dediğin kelebeğin kanadı kadar hassas,
Dağlar kadar güçlü olmalı.

Sevince,
Çocuk saflığında olmalı yüreğin,
Mesela kıblen olmalı sevdiğin.
Sevince adam gibi sevmeli,
Anlam yüklemelisin yaşama,
Yada anlamlı ölebilmeli sevdiğine.
Ölüm sessizliğine yatmalı...

Süleyman Ekinci