Bu hesapta bir yanlışlık var usta,
Birle biri topladığımda iki etmiyor,
Sonuç “biz” çıkıyor.
Bir artı bir diyorum,
Yine bir ediyor,
Yani, yine "biz" çıkıyor sonuç.

Seninle beni topladığımda yine "biz" çıkıyor
Peki neden “biz” olamıyoruz o zaman?
Sevdadan, hüznü çıkarmaya çalışıyorum,
Çıkmıyor be usta,
Hata veriyor işlem,
Hüzünden sevda çıkıyor,
Ama elde kalan hüzün.

Hüzünden sevda çıkıyor usta,
Sevdadan hüzün çıkmıyor,
Yani sevda, illa hüzünle kardeş mi olacak?

O zaman da bize kalan,
Hüzün deryasında balık olmak,
Oksijensiz kalıp, boğulmak.

Hüzün sevdasız oluyor bir başına sek,
Yani sevda hüzünsüz olmuyor.
Bu nasıl bir matematiktir usta,
Umutla sevdayı topluyorum,
Anlam yüklensin, çoğalsın da büyüsün diye,
Umut çoğalmıyor, umutsuzluğa dönüşüyor,
Sevda ise hüzün oluyor yakıcı.

Sevilen bunu bilmiyor be usta,
Sevdamı veriyorum gece karanlığına,
Yine bana hüzün kalıyor,
Yine yağmur hüzün yağıyor.
Yine bana hazan, yine bana labirentin kör çıkmazı,
Yine beni cehennem ateşi yakıyor.

Bu hesapta bir yanlışlık var usta.
Bu işlem yanlış, döneyim geri diyorum,
Anlaşılmayan bu sevdadan vazgeçeyim.
Bizden “beni” çıkarıyorum,
Eski “ben” kalmıyor geriye,
Geriye kalan kırık dökük bir yürek.

Bizden “seni” çıkarıyorum,
Sende eski sen olmayacaksın biliyorum,
Bende de eski ben kalmıyor geriye,
Bir yerde bir yanlışlık var be usta,
Ne zaman çok sevsem,
Ne zaman çok sevsem,
Bana hüzün kalıyor.

Süleyman EKİNCİ

“Bir sevda masalı” şiir kitabından