Aşkımızın Özü
Bana seni seviyorum derken
Beni değil içimdeki seni sevmişsin Gözlerimin içinde kaybolurken Gözlerimi değil hep, kendini görmüşsün Her bakışında dalardın uzaklara Anlam veremezdim, bana bakışlarına Bakışlarındaki gizem Benim sonumu hazırlarmış meğer Nerden? Bilir seven Sensiz yaşayamam ölürüm derdin Ben ‘siz yaşarsın artık içindeki beni öldürdün! Seni sevmek diri, diri mezara girmekmiş! O an anlamadım, ayrılık soğuktu tadamadım Her şey bitince aşk acısıyla yandım Ve sonra uyandım... Başladı inceden sancılar Ardından tarifsiz acılar Başladı nöbetler kalbimde Gözyaşlarım süzüldü yüzüme Sensiz zaman geçmek bilmedi Geceler hiç geçmedi Seni fısıldıyordu her şey sanki! Ne olduğunu anlayamadım Çünkü! Bittiğine hiç inanmadım Ya da inanmak istemedim Yıkıldı param parça oldu, yüreğim Artık sen yoktu, yitikti düşlerim Kocaman Aşk’ı Sadece bir kelime tamamladı Bitti dedin ve çekip gittin Hoşça kal bile diyemedin Aşk’ımızın özü... Seni tanımam, fazla zamanımı almadı Ama unutmam koca ömrümü (Ç)aldı Ahım hep ensende! Seninle hesabım bitmedi, mahşerde! 14.11.11 - Lokman Bekler |