YORULMADIM
Sen ’git’ dersin..
Ben gelirim ardından köşelere saklanarak... ’Yok ol’ dersin bana, yokluğunu bırakırken avucuma Ben gölgemi katarım varlığının harcına... Sen öyle ölümsüz ve öylesine sevimsiz bir acıyla Sırf seni benden götürmek amacıyla yola çıkan son trenin camından sırıtırken raylara... Gocunmadım bir trene saatlerce bakmaktan Zira baktığım tren değil, Bir çiçekti ve koparılmaktaydı dalından... Öylesine keş, öylesine sessiz ve ölesiye krizi gelmiş bir sancıyla Bir pencere, bir duvar ve çoğu beton bir yalnızlığa yakalandım... Yorulmadım ayrılığı senin adınla yazmaktan... Mehmet Salih Oral |