Hak Etmiyorum Seni!
Yaşam nafakamı aksatmadan rüzgara salan sevgili
Tenini hatırladım yine... Kuru ekmekten bile bal yaparken ellerin En bereketli soframa ihanet ettim Sana doymak vardı ya bir zamanlar Şimdi peyderpey yutkunuyorum Tüketmiyorum seni! Köşesini katladığım sayfada kırdığım gülüm Okuyamadım seni... Bir kitap dolusu sitem et Razıyım Sen gözleri Bizans , bakışları İstanbul sevgili Bir tel saçın bile bağlardı umuda Şimdi cesaretim kalmadı Fethetmiyorum seni! Kaybettiğim en değerli şeydi inci gülüşün Küsüratlarını bile hesaplıyorum artık hayatın Sana yazdığım şiirlerin hepsiyle oynadım Mutlu sonla biten yok artık Bir çatlak ses , bir kırık kalem ve beyazlar içinde sen Korkma sevgili! Kendimi mutluluğuna katmıyorum Kirletmiyorum seni! Gönlündeki aynayı kırdım galiba Gözlerindeki gamzeli kız bakmıyor artık bana Güneşi batırdım üstüme bir aralık sabahı ve o gün kaybettim ben o ala gözlü maralı Hangi çekilişin ikramiyesi bu drama Sen bir yanda hayatım öte yanda yaralı Şimdi seni canıma basarcasına sarmak vardı ya Bunca günahtan sonra Haketmiyorum seni! Mehmet Salih Oral |