Tebessüm ve Güvercinler…
Gözlerine baktığımda,
Sıcak iklimlerden meltem esiyordu yüreğime. Konuşunca, Güvercinler yuvalanıyordu, Kalbimde ki aşiyanda. Geceleri onu düşünürken, Aptal bir tebessüm konuyordu dudaklarıma, Sabah uyanınca aynı sıcaklığı hissediyordum, Ağız tadımda. Geçen gün Kuru bir çınar yaprağı değdi gülüşüme, Gözleri açılmış âmâ gibi Yeşillendi ve koşup, kayboldu gözden… Sonra yine bir gün, Ağlayan bir çocuğa, Senin tebessümünle güldüm. Gözyaşları çiçeklendi gözünde… Mucize gülüşlüm… Mucizem, Sana inanıyorum! En komiği de dolmuşta, Pencereden dışarıya bakarken… Tüm yolcuların yüzü asık, Yorgunluktan somurturken… Ben onlara gıcıklık olsun diye sanki Ayni aptal tebessümü taşıyorum yüzümde. Üstelik hiç yorulmuyorum taşımaktan. İşte böyle anlatacaklarım! Diyeceğim o ki, Hayat diğerlerine inat, Seni bana bağışladı Ve ben hayata doyamıyorum, Sen uzak bir köşesinde olsan da… Afedersiniz, Elimde değil, Bunu yazarken bile gülümsüyorum. Kızmıyorsunuz değil mi? Ne yapayım, Ben onu çook seviyorum. Sol yanımda güvercinler… dedi fatmani... |
saygıyla şair..