İ S T A N B U L II
Veda ettim doğduğum kente bugün
Semalarında uçarken Hissettim ayrılığın buruk tadını Meğer ne çok anım varmış Unutulmaya yüz tutmuş Özlediğim yüzlerde Hüzün ve sevinç buluşmasıydı yaşadığım... Büyümüşsün canım İstanbul Yaşlanmış yüzlerde ki derin çizgiler misali Göklere el uzatmış binaların... Çocuk kalan yerlerin doyurdu beni Naif bir acıydı duyduğum Değişmiş siluetini gördüğümde... Saf güzelliğini anımsattı Kanlıca’da yediğim yoğurt Aynı haşmeti ile duruyor Çengelköy’de Kuleli Üsküdar’a ışığı vuran Kız Kule’si Uzakta Sultan Ahmet harikası Emirgan’da dev çınar ağacı Bir başka nesle gölge veriyor... Karmaşık duygular esir aldı Beynimin her bir hücresini Edirnekapı...koynunda annem babam Anadolu yakan...canım kardeşim... "Yirmibeş yaşın"adımları değildi Atılan yorgun adımlar Ve aradıklarını bulamayan yorgun gözler... Unutamayan hafızamdı Dün gibi Yaşananları,geçmişi... Bir çocuk Mutlu büyüdü koynunda bir zamanlar. Seninle,sende bıraktığı sevdikleri ile İkinci çocukluğunu yaşıyor şimdi senden uzakta Hayalinde nasıl kaldıysan Öyle güzel öyle saf Unutma güzel İstanbul... Aysel Var Özbilgin.....07.11.2011 |
Hayırlı günün şiir bereketi üzerinize olsun...
................................................... Saygı ve Selamlar...