Tanyeri henüz ağarmada
Zor seçiliyor yüzü alacakaranlıkta
Gözlerinde
Deniz suyunun tuzlu tortusu asılı...

Ellerini gökyüzüne kaldırmış
Belli belirsiz parlayan yıldızlara doğru
Anlaşılan dua ediyor...

Gülmek istiyor sanki
Tüm benliği ile
Taşlaşmış gözyaşlarına inat...

Ağır mı ağır ayakları
Kök salmış ağaç gibi
Kopmak istemiyor yerinden
Direniyor inatla...

Sonra aniden kalkıyor
Çıkarıyor üstünde ki
Dert yüklü giysilerini bir bir
Elleri ile tutunuyor sağa sola
Uçmamak için
Hafiflemiş olmanın rahatlığı ile gökyüzüne...

Bomboş yüreğine
O her zaman sahip olduğu çocuksu sevgilerini
Umutlarını dolduruyor yeniden
Hediye ediyor,yosun tutmuş tuzlu gözyaşlarını
Denize
Denizdeki çakıl taşlarına...

Umut bunun adı çocuğum
Umut...

Seni kucağımda büyüttüğüm
Ellerinden tutup
Olanca gücümü
Sevgimi aktardığım zamanlardan yadigar...

Nasılda korudun bunu bunca yıl
Nasıl büyüttün içinde alabildiğine o tertemiz duyguları
Saf,katışıksız
Tüm haksızlıklardan arındırıp
Ellerinle itip,eşiştirip
Nasılda en güzeli çıkardın içinden
Dünya dediğimiz
Bu vefası az zulmü çok fani alemden...

İşte gün ağardı
Şimdi herşeye yeniden başlamanın zamanı
Tut ki yeni doğdun
Yeni tattın annenin ak sütünü
Hadi
Bir kuşun kanadında uçmanın zamanıdır şimdi
Yüksel yüselebildiğin, elinden geldiği kadar
İnat et,diren
En güzel yeri bulup
Konana kadar...

Biliyor musun ?
Hiç bir şey için
Hiç bir zaman geç değildir
İste yeter ki...

Aysel Var (Özbilgin) 11.09.2011