İSTE YETER Kİ
Tanyeri henüz ağarmada
Zor seçiliyor yüzü alacakaranlıkta Gözlerinde Deniz suyunun tuzlu tortusu asılı... Ellerini gökyüzüne kaldırmış Belli belirsiz parlayan yıldızlara doğru Anlaşılan dua ediyor... Gülmek istiyor sanki Tüm benliği ile Taşlaşmış gözyaşlarına inat... Ağır mı ağır ayakları Kök salmış ağaç gibi Kopmak istemiyor yerinden Direniyor inatla... Sonra aniden kalkıyor Çıkarıyor üstünde ki Dert yüklü giysilerini bir bir Elleri ile tutunuyor sağa sola Uçmamak için Hafiflemiş olmanın rahatlığı ile gökyüzüne... Bomboş yüreğine O her zaman sahip olduğu çocuksu sevgilerini Umutlarını dolduruyor yeniden Hediye ediyor,yosun tutmuş tuzlu gözyaşlarını Denize Denizdeki çakıl taşlarına... Umut bunun adı çocuğum Umut... Seni kucağımda büyüttüğüm Ellerinden tutup Olanca gücümü Sevgimi aktardığım zamanlardan yadigar... Nasılda korudun bunu bunca yıl Nasıl büyüttün içinde alabildiğine o tertemiz duyguları Saf,katışıksız Tüm haksızlıklardan arındırıp Ellerinle itip,eşiştirip Nasılda en güzeli çıkardın içinden Dünya dediğimiz Bu vefası az zulmü çok fani alemden... İşte gün ağardı Şimdi herşeye yeniden başlamanın zamanı Tut ki yeni doğdun Yeni tattın annenin ak sütünü Hadi Bir kuşun kanadında uçmanın zamanıdır şimdi Yüksel yüselebildiğin, elinden geldiği kadar İnat et,diren En güzel yeri bulup Konana kadar... Biliyor musun ? Hiç bir şey için Hiç bir zaman geç değildir İste yeter ki... Aysel Var (Özbilgin) 11.09.2011 |