İ S T A N B U L
Varsam gelsem
Tanır mısın beni Canım İstanbul ? Doğduğum büyüdüğüm şehir... Taşlarında ayak izlerimi Sokaklarında gençliğimi Topraklarında canlarımı bıraktığım Koca İstanbul... Okul dönüşlerinde Koşarak çıktığım Yavuz Selim yokuşunu Çıkabilir mi yorgun dizlerim acaba ? Unutulmaz anılarım gizli İki yanı dev çınar ağaçlı Fatih’in orta yolunda... Zamanı dilim dilim Yaşamışlığım var sende Büyülü güzelliğine Aşık olduğum İstanbul... Geçmişten ne kaldı ki bana Sadece özlemin var içimde Dağ gibi Serap gibi Vaz geçemediğim... Sanki ben değildim O yollarda yürüyen Havasını soluyan Sanki o iki katlı Tahta merdivenli sıcacık evde Dopdolu yaşayan... Nerelere götürdü sevinçlerimi Hüzünlerimi Kocaman ailemle yaşadığım Kimi mutlu kimi acı dolu Günlerimi Umursamadan geçen zaman... Rüya mıydı gerçek miydi Bir masal mıydı yoksa Kulaklarıma fısıldanan... Oysa Senin kadar sahi Senin kadar güzeldi . Yaşandı Ve yad etmek düştü bana... Aysel Var (Özbilgin ) 25.01.2010 |