senli hayallerime adadım kendimi
artık sensizliğinin verdiği acıya katlanamıyorum
zorlukların pençesinde seni gerçeklerde yaşamak
beni benden ettikçe ; yok oluşlara doğru yol alıyorum...
şimdi hayallerimdeki seni düşlüyorum
kimsesiz hayallerime "prens" olarak baş rol veriyorum
tüm sevgimi , aşkımı ve nefretimi
baş rollerinde oynatıyorum..
diretiyorum;
sensizliğini hissetmemek
ona uymamak
ve gerçekleri duymamak için...

"senle adımlarımızı sayıyoruz,
acıdan nasibini almış bir çift gibi mutluluğa adım sayıyoruz sadece ikimiz...
görünen köy kılavuz istemez demiş ya birileri
tüm tabuları yıkıp seninle görünene farklı anlamlar yüklüyoruz
ve buna biz bile şaşırıyoruz...
hiç beklemedik anda
hiç beklenmedik zamanda alınan bu yolda
hiç ummadık mutluluklar sayıyoruz
ancak gerçeği -kaçtığımız gerçeği - yine anımsıyoruz
aslında biz acıları sahiplenmiş birer köleyiz...

Bakışlar o kadar çok şeyi ifade ediyor kii..
ardından gelen gözyaşları ve feryatlar bizi bizden ediyor
bilinmezliğe atılan adımlar yok oluşları getiriyor beraberinde...
yine hatırlayacağımız gerçekler dikiliyor önümüze ve
o an anlıyoruz biz acıları sahiplenmiş birer köleyiz...

Ve ;
Hayallerin bittiği yerlerde acı gerçekler canımızı yakıyor
;bakışlar yine ardından haykırışları getiriyor..
o an anlıyoruz biz acıları sahiplenmiş birer köleyiz
gerçeklerden kaçan
hayallerde kaybolan
ve aslında olmayan...