TANIĞI OLMAYAN HER KİMSEN
Sarkıyor işte yine umutlaraım korkaklığına
Sığınıyor tüm güvencem Bugününü tanımadığım Yarınını bilmediğim bir boşlukta yitiriyorum geçmişimi Bir nebze olsun tat vermezken dudağına her dokunuşum Savrulur gibi sonbahar rüzgarında Kaç yemindir parmaklarıma yazdığım Bu kaçıncı kaçışım yüzleşmekten hayatla Bu kaçıncı küfrünü beslediğim doruklarında Düzene girmeyen, düzgün, düzmece intihar bakışlarında Bu kaybedişim resmi kimliğimi Ve kaderim bu kadar lanetli bir uçurum işte Düşüyorum....................... Beni nefesinle tut; Tanığı olmayan, tanınmayan KİMLİĞİNLE... ( İBRAHİM YALÇIN ) |